نهر داریون شوشتر با لقب دهمین اثر میراث جهای یونسکو در این شهر و در جوار سازه های آبی شوشتر شناخته می شود، ساکنان قدیم شهر شوشتر، به واسطه بلند بودن زمین های کشاورزی نسبت به رودخانه، برای رساندن آب از تراز رود شطیط (کارون) به دشت میاناب شوشتر، در عمق زمین کانالی حفر کرده اند. سپس با کمک پل بند شادروان سطح آب را براي سوار شدن بر آبگیرهای این کانال بالا مي‌آوردند.
معماری نهر داریون
آب هدایت شده به درون نهر، علاوه بر تأمین نيازهای كشاورزي ساكنان شهر، توسط تونل هاي فرعی به درون شوادان(زير زمين) منازل بافت قديم راه می یافت. زمان حفر این کانال را به حدود قرن پنجم قبل از ميلاد و دوره حكومت داريوش اول هخامنشي نسبت مي‌دهند و از این جهت به آن نهر داريون، یا داریوش، یا دارا می گویند. بخش سرپوشیده این کانال که حدود دویست متر است، با نورپردازی و ایجاد جلوه های حرکت آب، برای بازدید گردشگران آماده شده است، با کمک نقشه این تودی از نهر داریون بازدید نظرات خود را کامنت کنید.
بیشتر بخوانید
