امامزاده عبدالقهار، آرامگاهیست که در نزدیکی رودخانه هزار بند و بر روی دامنه ی کوهی با شیب زیاد قرار دارد. این مقبره ی مستطیلی شکل به گفته ی بسیاری منسوب به امامزاده ابوالحسن برادر امام رضا و فرزند امام موسی کاظم است. در حالی که با توجه به اسناد و منابع تاریخی این آرامگاه متعلق به یکی از نوادگان امام موسی کاظم باید باشد. قطعا شما می پرسید چرا؟ کدام یک درست است؟
واقعیت اینست که در مستندات تاریخی از فرزندی به نام ابوالحسن ملقب به عبدالقهار در میان فرزندان امام موسی کاظم نامی نبردند. اگر می خواهید برای زیارت این مرقد شریف بروید این را مد نظر داشته باشد که، مسیر منتهی به امامزاده عبدالقهار کمی سخت است. این اثر در تاریخ ۵ دی ۱۳۷۵ با شمارهٔ ثبت ۱۷۹۱ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسید.
ویژگی ها
امامزاده عبدالقهار برای بسیاری از مردم این منطقه محلی برای زیارت و عبادت است که در پس آن به آرامش می رسند. وقتی به این مکان می رسید اولین چیزی که توجه شما را جلب می کند، گنبد هرمی شکل این امامزاده است. نمای آجری و ستون های آن با کاشی کاری های زیبایش از چشم هیچ بیننده ای، دور نمی ماند. از دیگر ویژگی های این محل عرفانی محوطه ی آن است که بسیاری از پیشینیان روستا در انجا به خاک سپرده شدند. این محوطه به واسطه ی درختان و اشراف به رودخانه فضای بسیار زیبایی دارد.
با ورود به آرامگاه امامزاده عبدالقهار و فضای اطراف آن بیش از هر چیز یاد شهداست که در دل و یاد مردم زنده می شود، شهیدانی چون میرحبیبی ها، میرعربشاهی و میرهاشمی.
معماری این مکان تاریخی برای بسیاری از هنرمندان و معماران بسیار جذاب است. از شکل و ساختار و نوع طراحی فضاهای مختلف آن گرفته تا وسایل و ابزاری که با آن ساخته شده است. همه ی این ویژگی ها بر جذابیت این اثر تاریخی می افزاید. اگرچه رفت و آمد به این منطقه خصوصا برای زیارت دشواری هایی برای مردم محلی و مسافران به همراه دارد. با این حال علاقمندان به امامزاده عبدالقهار این مسیر را به عشق زیارت ایشان طی می کنند.
بیشتر بخوانید
