امروزه از آبشار نوژیان خرم آباد با لقب بلندترین آبشار لرستان با ارتفاع ۹۵ متر یاد می شود، این مکان در بین بهترین جاذبه های طبیعی ایران قرار دارد در میراث طبیعی ملی ایران هم به ثبت رسیده است، مسیر رسیدن به نوژیان خود یک جاذبه به تمام معناست و نوید یک پیک نیک ایده آل در نیمه اول سال را می دهد، جاذبه های گردشگری ایران به قدری متنوع است که در هر روستای آن حداقل یک زیبایی چه تاریخی و چه طبیعی دیده می شود، در این مطلب با یکی از بهترین آبشارهای ایران یعنی آبشار نوژیان لرستان و راهنمای پیک نیک در آن آشنا می شوید، همراه این تودی باشید.
آبشار نوژیان
آبشار نوژیان با طول عرض ۹۵ در ۵ متر از فوق العاده ترین جاذبه های طبیعی ایران می باشد که در فصل تابستان به بهترین منطقه طبیعت گردی استان لرستان تبدیل می شود، اینجا ۴۶ امین اثر طبیعی ملی ایران را شاهد خواهید بود که با چشمن هر بیننده ای بازی می کند! صدها چشمه در نقطه بالای این کوه آب را با زیبایی هر چه تمام تر به حوضچه های پایین پرتاب می کنند تا پس از گذشتند از صدها کیلومتری به رودخانه های کارون و دز در استان خوزستان واریز شوند.
تفریحات آبشار نوژیان
تفریحات ابشار نوژیان برای همه رده های سنی مناسب است، یعنی اگر به دنبال یک مکان طبیعی و بکر برای آخر هفته هستید، اگر به رشته های کوهنوردی و صخره نوردی علاقه دارید، اگر دنبال بهترین لوکیشن های عکسی طبیعی می باشید، اگر از جنگل نوردی خوشتان می آید، اگر دنبال آب تنی و تفریحات آبی بوده و یا در آخر اگر به جمع کردن گیاهان طبیعی و کم یاب با خواص پرشکی علاقه دارید، آبشار نوژیان همه آنها را در خود جای داده است!
سفر به آبشار نوژیان
باید دقت کنید در حوالی آبشار نوژیان هیچگونه امکانات رفاهی دیده نمی شود، در برخی روزهای تعطیل تابستان بوفه های مواد غذایی بومی در این ناحیه فعالیت می کنند و به غیر آن باید تجهیزاتی که در ابتدای مطلب عنوان شد را همراه داشته باشید، اگر قصد برپای کمپ شبانه دارید تجهیزات مناسب ترین لازم دارید و در غیر اینصورت باید برنامه سفرتان را قبل از غروب آفتاب تمام کنید.
آب و هوای نوژیان
شرایط اب و هوای نوژیان در فصل زمستان سوزناک با بارش متعدد برف همراه می شود که در ماه های دی و بهمن آب ابشار به طور کلی یخ می زند! در فصل پاییز جاده منتهی به این مکان لغزنده و گلی می شود و در اوایل بهار بارش باران زیاد رخ می دهد، بهترین ماه های سفر به آبشار نوژیان اواخر اردیبهشت تا اواسط شهریور هر سال می باشد که سبز ترین رنگ ها را در کنار پر آب ترین ابشار لرستان شاهد خواهید بود.
نحوه دسترسی به نوژیان
رسیدن به این ابشار به دو صورت امکان پذیر است، با خودروی سواری و یا با قطار، با ماشین از شهر خرم آباد به سمت بروجرد حرکت کنید، در همین کمربندی با طی ۱۴ کیلومتر با تابلوی نوژیان روبرو می شوید، از اینجا تا ابشار ۴۰ کیلومتر مسیر و عبور از روستای باقر، سالی و گردنه نوژیان با این پدیده روبرو می شوید ( اکثر مسیر خاکی و ناهموار است )، همچنین با قطار در ایستگاه دهستان لرستان پیاده شوید، از آنجا با سه ساعت پیاده روی در امتداد رودخانه سرخاب به نوژیان خواهید رسید.
جاده منتهی به این ابشار بسیار خطرناک و بدون علائم رانندگی است، دره های مرتفع اطراف و مسیر نا هموار باعث شده اتفاقات ناگواری در ططول سالها در این محل رخ دهد، پس با سوخت کامل، تنظیم باد لاستیک ها و چکاب خودرو قبل از سفر از حوادث ناجور جلوگیری کنید.
سخن پایانی
اگر قصد دارید شب را در این محل سپری کنید حتما هیزم برای خود جمع آوری کنید و گزارش هواشناسی را با دقت مطالعه کنید تا دچار باران های رگباری و پراکنده نشوید، در بخش زیر می توانید نظرات، سوالات و تجربیات خود را درباره آبشار نوژیان خرم اباد کامنت کیند.
بیشتر بخوانید
13 پاسخ
نشستن در خنکای این آبشار خیلی لذتبخشه، اما قبل از رفتن به چند نکته توجه کنید:
۱- فصل بهار بهترین زمان رفتن به آبشاره، چون گرمای مسیر قابل تحمله. ۲- در روزهای بارونی به هیچ وجه از این مسیر نرید، چون خطر ریزش سنگ داره ۳- اگر میخاید اتراق کنید، یا باید خیلی زود برید که جای سایه گیرتون بیاد. یا این که توی خود مسیر (حدود پنج کیلومتری آبشار) بمونید، و بعد برای تماشا یکی دو ساعت برید به آبشار. ۴- حتما لباس نازک و دمپایی همراه ببرید، تا اگه خواستید از توی آب رد بشید، اذیت نشید.
خاک بر سر افرادی که اینهمه اشغال میریزند
آبشار نوژیان در روستای نوژیان در استان لرستان قراردارد
آبشار نوژیان از مرتفعترین آبشارهای ایران در استان لرستان واقع شدهاست. این آبشار در ۴۲ کیلومتری جنوب شرقی خرم آباد قرار دارد و حدودا یک ساعت از خرم آباد با خوردی شخصی فاصله دارد اما به دلیل کوهستانی بودن و داشتن مناظر زیبا رسیدن به این آبشار ممکن است زمان بیشتری ببرد
آبشار نوژیان چهل و ششمین اثر ملی است که توسط سازمان میراث فرهنگی در ۲۷ اسفند ۱۳۸۷ در فهرست میراث طبیعی ایران قرار گرفت