راه آهن تایلند – برمه مسیری ریلی بین این دو کشور که خاطرات خوب و بدی از گذشته های دور را در ذهن مردم این مناطق تداعی می کند. این راه آهن با نام های مختلفی از جمله راه آهن مرگ و راه آهن سیام – برمه شناخته می شود. در میان نبردها، درگیری ها، کشتار و خونریزی در جنگ جهانی دوم و پس از تسلط ژاپن بر کشور برمه طراحی این مسیر شکل گرفت. ارتش ژاپن برای تأمین نیروهای خود در برمه نیازمند این راه آهن بود.
راه آهن تایلند – برمه با طولی در حدود ۴۱۵ کیلومتر معادل ۲۵۸ مایل دو بان پونگ در تایلند و Thanbyuzayat را متصل کردند. امپراتوری ژاپن ساخت این سازه را در برمه از تاریخ ۱۵ سپتامبر ۱۹۴۲ و در تایلند از نوامبر آغاز و در سال ۱۹۴۳ به پایان رسید.
تاریخچه راه آهن تایلند به برمه
سربازان ژاپنی فعال در این پروژه حدود ۱۲۰۰۰ نفر و ۸۰۰ كره ای که به عنوان مهندس ، نگهبان و … مورد استفاده قرار گرفتند. همچنین ژاپنی ها از ۱۸۰.۰۰۰ نفر کارگر اجباری از کشورهای مختلفی از جمله جاوه، مالایی با اصالت هندی، برمه، چینی، تایلندی استفاده کردند. حدود ۶۱۰۰۰ نفر از زندانی های متفقین نیز در ساخت این مکان با سایر افراد همکاری داشتند. متاسفانه تعداد ۹۰ هزار کارگر غیرنظامی و بیش از ۱۲ هزار زندانی متفقین در این راه جان خود را از دست دادند.
این راه آهن از سه پاسگاه، دره و رودخانه کوچه نوای عبور میکند. سرانجام راه آهن تایلند – برمه سال ۱۹۴۷ بسته و بخشهای نانگ پلا دوک و نام توک ۱۰ سال بعد در سال ۱۹۵۷ باز شد. ایستگاه راه آهن تایلند – برمه به یک موزه اطلاعاتی و تحقیقاتی برای بیان تاریخ این ایستگاه اختصاص دادند.
بیشتر بخوانید