مجتمع رفاهی فرهنگیان آموزش و پرورش فرح آباد

سلام نمیدونم چه کسی باید پاسخگوی اینهمه بی احترامی به معلمانی باشد که طی چندین سال با حقوق ومزایای کم وکار آموزش سخت باعلاقه کارمیکنند .

سلام محیط بسیار ارام و سرسبز
برخی سویت ها در حال بازسازی بود
ملحفه اتاقها نو شده و نظافت خوبی داشت
فرشها به تازگی شسته شده و وظعیت رضایت بخش بود
حشرات هم خبری نیست

من در تاریخ ۲۷/۰۶/۱۴۰۲ از قبل جا رزرو کرده بودم . بعد از کلی رانندگی به امید چند روز استراحت به اتفاق خانواده رفتیم ساری و همین پلاژهای فرهنگی فرح آباد . لحظه ای که رفتیم داخل سویتی که به ما اختصاص داده بودند .با صحنه واقعه بد و ناراحت کننده ای روبرو شدیم .کل خستگی سفر در وجودمان دو چندان شد .اخه ما از کرمان رفتیم .من چون خانمم فرهنگی بود رفتیم و از کارت فرهنگی ایشان استفاده کردیم . اول دلم بحال معلمین محترم سوخت . دیدم هیچ قدر و منزلتی برایشان قایل نیستند که اگر بودند یک همچنین جای کثیفی را به عنوان منطقه گردشگری و استفاده از اوقات فراغت به معلمیم عزیز نمیدادند
یک قالی پر از چرک کف اتاق بود و در داخل یک اتاق حدود ۶ متری دو تخت فلزی با تشک کثیف و ملحفه واقعا کثیف و کهنه و متکای مندرس و پر چرک وجود داشت . در عرض اتاق و به پهنای یک متر یک جا به عنوان آشپزخانه که در آن هیچ چیزی به جزیک گاز سه شعله حیاطی و قدیمی دگه هیچ نبود . (البته یک پاکت زباله بود )
یک عدد تلویزیون قدیمی که در سه جای آن شکستگی داشت و کلا هم خراب بود و روشن هم نمیشد و علی رغم اطلاع رسانی ولی هیچ کس نیایمد که درستش کند در گوشه اتاق روی یک میز کثیف قرار داشت
واقعا چه اجباری دارید وقتی که نمی توانید در شان یک معلم خدمت و امکانات بدید . یک همچنین جای رو به عنوان مجتمع رفاهی و فرهنگی ایجاد کنید
واقعا دور از شان یک انسان هست در یک چنین جای برای تفریح وگذران اوقات فراغت بیاید

برای رزروش روزی ده بار زنگ‌زدم تا بالاخره یکی جواب داد و تونستم رزرو کنم چقدم خوشحال بودم که تونستم جا بگیرم ظاهر اتاق قشنگ بود با اینکه کولر گازی قدیمی داره و یخچال و اجاق کارش پوسیده بود اهمیت ندادیم و موندیم روز دوم تمام بدنمون میخاید و پر شد از دونه های گنده و قرمز و ملتهب شب موقع خواب متوجه شدم درز تشک پر از حشرات ریز که خون میخوردن رفتم مدیریت گفتم گفت نه چیزی نیس و ما سمپاشی کردیم تا اینکه فروشنده سوپر گفت ساسِ و خیلی مواظب باشید که با وسایل تون نبرید خونه دیگه داشتم دیوونه میشدم خیلی حس بدی بود رفتم سم و سمپاش خریدم همه لباس ها و چمدون و هر چیزی که بگید رو سم زدم و راه افتادیم خونه خونه هم باز سم زدم چون اگه بیوفته به خوبه دیگه نمیشه از بین بریش خلاصه که هیچ‌کس نره تا بلکه رسیدگی کنند.